ه افغانستان کې د یوه قانونمند نظام د راپرځولو د کال بشپړېدو

په مناسبت د جمهوري غوښتونکیو اعلامیه

افغانستان یو کال پخوا ( د ۱۴۰۰ لمریز د اسد د میاشتې پر ۲۴ مه نېټه) له خپلو ټولو قانونمنده ارزښتونو سره د یوې نړیوالې او سیمه ییزې پراخې، پېچلې او استخباراتي دسیسې په ترڅ کې سقوط کړای شو. دا دی له دغې ترخې ورځې یو کال تیریږي، خو ولس وږی، بې برخلیکه، وزګار، بې امنیته، له خونړیو ګواښونو سره مخامخ او د یوې ترهګرې ډلې یرغمل دی. افغانستان په نړیواله ټولنه کې په شدت منزوي دی، بېقانونه، بې نظامه او بې تعریفه هېواد دی، چې هېڅ راز اصولي نړیوال تعامل نه ورسره ترسره کیږي.

نجونې او مېرمنې، چې د ټولنې نیمايي نفوس دی، له زده کړو، کار، ټولنیز فعالیت او هر راز انساني حضور څخه محرومې دي، سلګونه زره نجونې، چې د یوې روښانه راتلونکې لپاره پر زدکړو بوختې وې، پر کور کېنول شوي او د نارینه وو لپاره د زدکړو بهیر هم په شدت سره نیمګړی شوی دی. په تعلیمي نصاب کې دوښمنانه او ضد ملي تصرف شوی، علمي کادرونو وطن پریښی، معلمان معاش نه لري او ښوونځي له هر راز اسانتیاوو بې برخې دی.

د تېر کال په اوږدو کې سلګونه زره متخصصین، پوهان، علمي – تخصصي کادرونه، مامورین، هنرمندان، فرهنګیان، باتجربه پوځیان او د ملي مؤسساتو کارکوونکي له هېواد څخه وتلو ته اړ شوي او لا هم دغه پروسه په چټکۍ روانه ده.

تر دې ورهاخوا د سلګونه زرو وزګارو ځوانانو د مهاجرت بهیر په خورا ګواښمنو او مرګونیو لارو روان دی، چې د ورسره شویو ظلمونو ټکان ورکوونکي خبرونو یې د ټول ملت اوښکې رابهولي دي.

افغانستان اساسي قانون نه لري او ټول فرعي قوانین هم په مبهمه توګه ملغی اعلان شوي دي، هېواد په ټوله نړۍ او تاریخ کې یوازینی بېقانونه جغرافیه ده.

ملي بیرغ، ملي نښان، ملي سرود او نور ارزښتي سېمبولونه د ولس له ټول مقاومت سره سره تر پښو لاندې غورځول شوي او په لوی لاس ټول ملي محورونه راړنګیږي.

افغانستان عملاً د پاکستان په هراړخیز ښکېلاک کې پریوتی، استخباراتي مشران یې د افغانستان د فتحې دعوې د کابل سرینا په هوټل کې کوي، سفیر یې د یوه مطلق العنان وایسرا نقش لوبوي او هېڅ ډول دیپلوماتیک اصول نه پېژني. د ډبرو سکاره، قیمتي ډبرې، تالک او ټول ممکن استخراجېدونکي کانونه شپه و ورځ پاکستان ته ورروان دي. د افغانستان حساسې ادارې د دغه هېواد په اختیار کې دي او بې پایه لوټ تالان روان دی.

افغانستان، چې هېڅ هېواد یا نړیوال سازمان لا په رسمیت پېژندلی نه دی، یو ځل بیا د نړیوالو ترهګرو ډلو او څېرو په ځاله بدل شوی او د هېواد په ګوټ ګوټ کې ګواښمن تروریستي تحرکات سیمه او نړۍ ګواښي.

نویو واکمنو که هرڅومره د امنیت د ټینګښت دعوې وکړې، خو امنیت لا پسې خراب شوی دی، د کابل په زړه کې د نړۍ د ستر ترهګر په نښه کول، پاکستاني بمبارۍ او وژنې، د شیعه افغانانو په وړاندې په لسګونو بریدونه او چاودنې، د پخوانیو امنیتي مامورینو، سرتیرو او منسوبینو ترور، تښتول او ورکېدل، د سَلَفي علماوو وژل، د معترضینو ځپل او په څو ولایتونو کې د جګړو دوام افغانستان تر هر بل وخته ډېر ناډاډمن کړی دی.

اطلاعاتو ته د لاسرسي له اړخه افغانستان په یوه توره تیاره جزیره بدل شوی، رسنۍ په استبدادي بڼه سانسوریږي، د بیان د ازادۍ حق خپل مفهوم له لاسه ورکړی دی، ژورنالیستان وژل کیږي، وهل کیږي، ګواښول کیږي او له وطن څخه وځي. ځکه خو نړۍ او خلک نه پوهېږي، چې په افغانستان کې د ناامنۍ او شخړو لمن څومره پراخه ده؟

قدرمنو هېوادوالو!

د افغانستان اسلامي جمهوریت د یوې نړیوالې طرحه شوې دسیسې په ترڅ کې راوپرځېد. دا سمه ده، چې دغه نظام زیاتې ستونزې درلودې، فساد، قانون ماتوونه او بېعدالتي زیاته وه، د مدیریت کمزورتیا، د دفاع لپاره د ارادې او انګیزې تشه، د حکومت په دویمه خو مقتدره کړۍ کې د سبوتاژ مبهمو هڅو، پینځم ستون او د نړیوالې دسیسې چینجیو نظام له دننه وخوړ او د راپرځولو پر درشل یې ودراوه، خو دغه ټول سازمان ورکړل شوي عوامل د همدغې نړیوالې دسیسې اجندا شوي ارکان ول، چې افغانستان د سیمه ییزو او نړیوالو سیالیو په جګړه کې د ښکېلولو لپاره د یوې ترهګرې، متحجرې او شاتګپالې ډلې لاسونو ته وغورځوي.

همدا اوس د امریکا و ناټو، چین، روسیې، پاکستان، ایران او نورو سیمه ییزو او نړیوالو لوبغاړو په شدید او خونړي رقابت کې افغانستان په شدت سره د یوه بل نیابتي جنګ په خوا ورټېل وهل کیږي، چې دا هرڅه په افغانستان کې د یوه مسئول جمهوري نظام په موجودیت کې د ښکېلاکي قدرتونو لپاره ممکن نه وو.

تر سقوط یو کال روسته موږ په دغه ځای کې یو.

څه کول په کار دي؟

جمهوري غوښتونکي همدغې پوښتنې ته د علمي او عملي ځواب موندلو لپاره راپاڅېدلي دي، چې د ټولو روښانفکرو، مترقي، مدني، موډېرنو خوځښتونو، ګوندونو، بنسټونو، مستقلو شخصیتونو او پاکو افغانانو په اتحاد د افغانستان د نورې تباهي مخه ونیسي. موږ د یوې داسې ملي سراسري جبهې د جوړېدو په هڅه کې یو، چې د افغانستان د خاموش اکثریت استازولي وکړلای شي او افغانستان د یوه ملي اساسي قانون په رڼا کې د یوه ولسواک، جمهوري، ملي او مشروع نظام ټینګښت ته ورسوي، ملي بیرغ، له ملي منابعو او اقتصادي سرچینو څخه ساتنې او نړیوال مشروعیت ته لار هواره کړي او تر سقوط یو کال روسته د هېواد د نورې بدمرغۍ او تباهۍ مخه ونیسي.

په دې لاره کې ستاسو د هراړخیزې ملګرتیا او یووالي په هیله

جمهوري غوښتونکي

علامیه

یک سال قبل (۱۴۰۰/اسد/۲۴) افغانستان با تمام موسسات و ارزشها قانونمندش در نتیجه یک دسیسه بیچیدۀ استخباراتی منطقوی و فرا منطقوی سقوط کرد.

از این روز سیاه اینک یکسال میگذرد اما ملت گرسنه، بی سرنوشت، بیکار، بی امنیت ، با تهدیدات خونین مواجه و اسیر یک گروه تروریستی است. افغانستان در جامعه بین الملی بشدت منزوی و تبدیل به یک کشور بی قانون ، بی تعریف و بی نظام شده است که هیچ گونه تعامل اصولی و بین المللی با آن صورت نمیگیرد.

زنان و دختران که نیمی از پیکر جامعه انسانی را تشکیل میدهند از آموزش ، کار، فعالیت اجتماعی و هر گونه حضور انسانی در جامعه محروم اند.

صدها هزار دختر که بخاطر تحقق یک آینده درخشان مصروف آموزش بودند خانه نشین گردیده و نظام آموزشی برای پسران نیز معیوب گردید. در نصاب تعلیمی تصرف دشمنانه و ضد ارزشهای ملی صورت گرفته است ، کادرهای ملی از کشور فرار کرده اند، معلمین معاش ندارند و مکاتب به ابتدایی ترین امکانات دسترسی ندارند.

طی یکسال گذشته صدها هزار متخصص ،تحصیل کرده ها، کادرهای علمی- تخصصی ، مامورین، هنرمندان، فرهنگیان، نظامیان با تجربه و سایر کارمندان موسسسات ملی وبین المللی مجبور به ترک وطن شدند که این پروسه سراسیمه و با سرعت جریان دارد.

گذشته از این جریان مهاجرت صدها هزار جوان از مسیرهای نهایت تهدیدزا و مرگبار متوقف نگردیده است که نشر اخبار مظالم صورت گرفته با آنها چشمان تمام ملت را اشکبار ساخته است .

افغانستان قانون اساسی ندارد و سایر قوانین آن به صورت مبهم ملغی اعلان گردیده است و این کشور یگانه کشور بی قانون در جهان است .

بیرق ملی، نشان ملی، سرود ملی و سایر ارزشها و سمبول های ملی با وصف مقاومت مردمی زیر پا گردیده و هدفمندانه محور های ملی نابود میشوند.

افغانستان عملاً به شکل همه جانبه از سوی پاکستان اشغال گردیده است ، سران استخباراتی آن ادعای تصرف فاتحانه را در هوتل کابل سرینا سر میدهند ، سفیرآن برخلاف هرگونه اصول دپلوماتیک در نقش یک وایسرای مطلق العنان عمل میکند. زغال سنگ، سنگهای قیمتی و سایر معادن که استخراج آن ممکن است شب و روز به پاکستان انتقال میگردد. ادرات حساس افغانستان در اختیار پاکستان است و به شکل اعلام ناشده دست به دستبرد و غارت می زنند.

افغانستان که در حال حاضر از سوی هیچ کشور و سازمان بین المللی برسمیت شناخته نشده است یکبار دیگر به لانه تهدید آمیز گروه ها و چهره های تروریستی مبدل گردیده است و در هر نقطه کشور تحرکات تهدید آمیز و برای منطقه و جهان مبدل شده است .

برخلاف ادعای رژیم حاکم در کشور امینت هر روز رو به وخامت است ، در قلب کابل هدف قرار گرفتن بزرگترین تروریست بین المللی ، بمباردمان طیارات پاکستانی و قتل ها، دهها انفجار خونین بالای شیعه های افغان ، ترور، اختطاف و ناپدید کردن مامورین ، سربازان و منسوبین قوای مسلح نظام قبلی ، استعمال قوه قهریه غیر قانونی در برابر معترضین و جریان جنگ گرم در چند ولایت دال بر ادعای عدم موجودیت امنیت است.

بدلیل عدم دسترسی به اطلاعات افغانستان به یک جزیره تاریک وسیاه مبدل شده است، بالای رسانه ها سانسور مستبدانه اعمال میگردد، آزادی بیان مفهوم واقعی اش را از دست داده است ، ژورنالیستان کشته محبوس و تهدید و از وطن مجبور به فرار میشوند. به همین دلیل جامعه جهانی و مردم نمیداند که در افغانستان دامن نا امنی، جنگ و زدو خوردهای مسلحانه به چی اندازه پهن و گسترده است؟

هموطنان گرامی!

نظام جمهوری اسلامی افغانستان در نتیجه یک توطئه و دسیسه بین امللی سرنگون گردید.این پذیرفتنی است، که در آن نظام کمی ها و کاستیهای موجود بود، از فساد ، قانون شکنی ، بی عدالتی ها انکار نمیشود، ضعف مدیریتی ، خلاء اراده و انگیزه دفاع ، تلاشهای حلقات مبهم ولی قدرتمند، سبوتاژ در داخل حکومت، موریانه ستون پنجمیها و دسایس بین المللی نظام را از داخل بلعیده و تا پرتگاه سقوط رسانید. این همه و همه ارکان آجندای دسایس بین المللی بودند تا افغانستان را بمنظور بکار گرفتن درجنگ رقابتهای منطقوی و بین المللی بدست یک گروه متحجر ، عقب گرا و تروریست بسپارند.

همین اکنون آمریکا ، روسیه، چین ، پاکستان ، ناتو و سایر بازیگران جهانی و منطقوی در یک رقابت شدید و خونین افغانستان را بسوی یک جنگ دیگر نیابتی دخیل میسازند که این همه در موجودیت یک نظام جمهوری قانونمند برای اینها مقدور نبود بعد از یکسال سقوط نظام ما در اینجای کار قرار داریم.

چه باید کرد؟

جمهوریخواهان به هدف دریافت جواب علمی و عملی برای این سوال به پا خاسته اند، تا به همکاری و همیاری و اتحاد تمام حلقات، جریانها ،احزاب، نهادها و افغانهای وطندوست جلو تباهی بیش از این را گرفته، در تلاش راه اندازی یک جبهه وسیع از طیف های متفاوت افغانها است، تا از اکثریت خاموش کشور نماینده گی و افغانستان در روشنایی یک قانون اساسی ملی مالک یک نظام مردم سالار، جمهوری ، ملی و مشروع گردد. از بیرق ملی ، منابع اقتصادی محافظت و زمینه مشروعیت بین المللی را هموار سازد و یک سال بعد از سقوط نظام جلو بدبختیهای و تباهی های بیشتر را بگیرد.

در این راه به امید همبستگی و همکاری همه جانبه تان

جمهوری خواهان

In the name of God, the Most Gracious, the Most Merciful

Statement of the Pro-Republic Movement of Afghanistan

What has happened in Afghanistan in the last five decades?

All governments and political systems in Afghanistan failed in the past five decades due to politics

of negation, exclusion, selfish agenda, not tolerating each other, outsider interferences and taking

power by force. The prolonged miseries of Afghanistan and the vicious cycle of five decades have

caused promotion of extremism, violence and terrorism. All Afghans have suffered and most have

lost their loved one. Millions of Afghans were forced to leave their country and got displaced. In

addition to the long-lasting sufferings and destructions, Afghanistan has faced tremendous loss of

human capital, a void that’s hard to fill, over the years. The political, economic, social and culture

instability has resulted in where only the gun culture rules the country. One armed group controlled

the country, while other armed groups want to depose it. The majority of Afghans - the silent

majority - are tired and have distained from all armed groups and oppose continuation of war.

Unfortunately, the average Afghans remains empty-handed against ideologically-armed tyrant

groups. The current realities have deprived Afghans from their basic human rights such as

education, political participation, freedom of expression and working to have enough food on their

tables. As a result of the above tragedies, Afghanistan has remained an isolated country from the

rest of the world. Taliban government has lacked national and international legitimacy.

Afghanistan is the only country in the world that doesn’t have any constitution and laws. Islamic

laws are interpreted by each armed group and their rank and files subjectively as they see it fit for

their personal agenda. There is no transparent system of governance, economic and judicial justice.

Who we are?

The pro-republic movement is unarmed opposition movement that believe on political

participation in Afghanistan. This movement of pro-republic is comprised of educated and

independent Afghans, civil society and political groups who have distanced themselves from

armed conflict and believe on democratic participation. This movement is an initiative of

concerned Afghans, who strongly believe that remaining indifferent in this critical juncture of

Afghanistan history is not an option and that Afghans are suffering inside and outside of the

country.

What the pro-republic movement believe and want in Afghanistan?

Based on a national constitution, the pro-republic movement want an elected and representative

republic system in Afghanistan. The power of the people should be represented by the will of the

چی اتفاق افتاده؟

سیاستهای ناکام، خود غرضی ها،تلاشهای پیهم بخاطر تصاحب قدرت از راه زور، تکرار عدم تحمل همدیگر، مداخله بیگانه

گان، محرومیت، فقر و احتیاج مستمر در کشور بی ثباتی ما را به دارازا کشانید و اسباب از هم گسیختن نظامهای مان را یکی پ ی

دیگر فراهم نمود.

نتیجه این همه حوادث تداوم افراطیت، تندروی ،بیرحمی ، تروریزم ، مهاجرت ودوام جنگ است، میلیونها افغان از وطن واره

ا

شدند و افغان های تحصیل کرده و متخصص فرصت انجام کاری برای وطن را از دست دادند.

بی ثباتی سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در حدیست که حالا تنها گروه ها و گروهکهای تندرو اسلحه بدست یا بر سر

اقتدار اند و یا در مقابل ن ها

ا میجنگند که تحمل و حوصله ملت در برابر هردو جناح به سر رسیده سرخورده و اندوهگین است

، ملت افغان با دست خالی ، گرسنه ، محروم از همه چیز بدور از تحصیل و تعلیم ، بیکار و بی سرنوشت اسیر استبداد

ایدیولوژیک این گروه ها است .

ما یک ملت منزوی و از همدردی و همکاری بشری محروم هستیم.

کشور قانون اساسی، نظام مردم سالار، بیرق ملی ، اقتصاد روبه رشد، سیستم حقوقی متکی بر حقوق بشر و دولت مقتدر عادل

ندارد.

ما کی هستیم؟

افغان های جمهوری خواه هستیم، معتقد به سیاست غیر نظامی علمی _عملی ، مجموعۀ از روشنفکران دارای پیشین ه پاک که

از شخصیتهای مستقل، نهادها و حرک تهای مدنی و سیاسی، چهره های علمی و فرهنگی متشکل شده ایم. چرخه ی چنین یک

ورده ایم تا یک

حرکت مبتنی بر سیاست مردمی _ فرهنگی را به حرکت ا جریان ناب افغانی را تاسیس و به تمامی مشکلات

مطروحه در کشور راه حل های علمی و عملی را جستجوکنیم و افغانستان و افغان ها را ازاین وضعیت ناگوار ب یرون کرده اسباب

اعتماد تمام افغانها را بر این جریان فراهم سازیم.

څه راپېښ دي؟

په وطن کې د ناکامو سیاستونو، ځانځانیو، په زور د واک و ځواک نیولو پرلپسې هڅې، یو د بل د نه منلو تکرار، د پردیو لاسوهنې،

اوږدمهالې ولږه، بېوزلي او احتیاج زموږ بې ثباتي اوږده کړې او نظامونه مو پرلپسې راپرځېدلي دي.

د دې ټولو پېښو پایله دا ده، چې افراطیت، تاوتریخوالی، بېرحمي، ترهګري، کډوالۍ او جګړې اوږدې شوې، میلیونه هېوادوال له هېواده

ووتل او لوستي و متخصص افغانان خپل هېواد ته له څه کولو بې برخې شول.

دغه سیاسي، اقتصادي، ټولنیزه او فرهنګي بې ثباتي دې برید ته راورسېده، چې همدا اوس یوازې ټوپک په لاس تاوتریخجنې ډلې و ډلګۍ

یا په واک کې دي او یا ی ې په وړاندې جنګیږي، چې ولس له دواړو ستړی، ناهیلی او ویرجن دی. افغانان په تش لاس د دغو ډلو ايډیولوژیک

استبداد ته وږی، نهار، له هرڅه محروم، بې ښوونځي، وزګار او بې برخلیک پاتې دي.

له نړۍ منزوي او له هر راز بشري خواخوږۍ او ملګرتیا بې برخې یو.

هېواد اساسي قانون، ولسواک نظام، ملي بیرغ، مخ پر ودې اقتصاد، د بشري حقونو پر بنسټ ولاړ حقوقی سیستم او عادل مقتدر ملي

دولت نه لري.

موږ څوک یو؟

جمهوري غوښتونکي افغانان یوو، ناپوځي او په علمي – عملي سیاست باورمن، د پاکې سابقې خاوند روښانفکران، چې له مستقلو

شخصیتونو، مدني او سیاسي بنسټونو او خوځښتونو، فرهنګي او علمي څېرو څخه راجوړ یو. داسې ملي ولسواک سیاسي – فرهنګي بهیر

مو روان کړی، چې د هېواد ټولو یادو ستونزو ته علمي – عملي حللار ولټوي او له دغه وضعیت څخه د افغانانو او افغانستان د ایستلو لپاره

یو نګه افغاني ځواک رامنځ ته کړي، چې ټول افغانان پرې باور وکړلای شي.

څه غواړو؟

د افغانستان لپاره د ملي اساسي قانون پر بنسټ یو جمهوري او ولسواک نظام، چې ټول افغانان د قانون پربنسټ په کې د خپلې سیاسي

ارادې تمثیل وکړلای شي. د واک وځواک معیار د خلکو رایه وي، ملي بیرغ او نورو ټولو منل شویو ارزښتونو ته درناوی وشي او هېواد له

هر راز سیمه ییزو او نړیوالو لاسوهنو او مداخلو څخه وژغورل شي.